PROJECT:BAKA [PROLOG]

Ledwo otworzyłem okienko GG, a w oczy już rzucił mi się napis informujący, że „Numer# 49: Risa jest dostępny”. Cyniczny uśmieszek wykwitł na moich ustach. Szybkim ruchem odgarnąłem grzywkę z oczu i zabrałem się do pisania.
– Hej słońce ;*
– Hej! Jak tam?
– Muszę Ci coś wyznać… – nie zdołałem stłumić parsknięcie. Jak dobrze, że ona mnie teraz nie widzi. Z rozbawieniem obserwowałem mały ołówek w rogu komunikatora, czekając, aż dziewczyna odpisze.
– Co takiego? ;>
– Widzisz, ja… – Wystukałem w okienku i wcisnąłem ENTER. Postanowiłem zrobić teatralną przerwę, by dodać mojej wypowiedzi dramatyzmu. W czasie, kiedy ona najpewniej dostawała orgazmu, oczekując na ciąg dalszy, ja ospałym krokiem skierowałem się do kuchni. No co? Nic jeszcze nie jadłem. Nieśpiesznie nasypałem płatków do miski i zalałem je zimnym mlekiem. Wpatrywałem się w biały płyn, rozlewający się po ściankach naczynia. Zawsze lubiłem mleko, ale tylko zimne.
Sięgnąłem po łyżkę i chwytając ją w zęby, pchnąłem szufladę biodrem. Jej zamknięciu towarzyszył dość głośny trzask, przeplatany irytującym dźwiękiem obijających się o siebie sztućców. Potem postanowiłem wrócić na sofę, gdzie czekał na mnie laptop. Rozsiadłem się wygodnie, zerkając bez krzty zainteresowania na otwarte okno GG. Po chwili zastanowienia stwierdziłem, że chyba starczy tego czekania. – Przepraszam, że każę Ci czekać… Nie wiem, jak mam to ująć… – ENTER – Naprawdę, chcę Ci to powiedzieć. To dla mnie bardzo ważne… – ENTER.
– Czekam! – Natychmiastowa odpowiedź z jej strony. Odstawiłem napoczęte śniadanie na stolik i strzeliłem z palców, w myślach dobierając słowa najlepiej opisujące to, co miałem zamiar jej za chwilę oświadczyć.
– Musisz wiedzieć, że… – ENTER – Na prawdę mam na imię Deidara, nie mam dziewczyny, a Ty jesteś czterdziestą dziewiątą osobą, którą wkręciłem (Huhu, niedługo pięćdziesiąt stuknie, nieźle co? Chyba zrobię jubileusz na blogu). Dzięki za świetną zabawę, dawno się tak nie uśmiałem. Serio, wątpiłem już w istnienie takich ludzi, jak Ty. Jakieś słowo na pożegnanie? – ENTER.
Wróciłem do przerwanego śniadania. Usiadłem po turecku, na przeciwko laptopa z miską płatków w jednej dłoni i łyżką w drugiej. W milczeniu wyczekiwałem odpowiedzi. Cholera, naprawdę chciałbym widzieć teraz jej minę… Ciszę panującą w mieszkaniu, przerywał jedynie odgłos uderzania łyżki o dno miski i czekoladowych kulek kruszonych przez moje zęby. W końcu dostrzegłem ten samy mały ołówek, co przed chwilą. Chwile się poruszał, by za moment znieruchomieć. Potem zniknął. Powtórzył to kilka razy, aż wreszcie otrzymałem wiadomość, na którą tak długo oczekiwałem…
– Jak możesz? Uwierzyłam ci! Jesteś okropny, nienawidzę cię! Nie pisz do mnie nigdy więcej! – Przeczytałem i wywróciłem teatralnie oczami. Zawsze to samo… Co ja poradzę? Nie moja wina, że jestem taki zły i taki okrutny… Dramatyzują i tyle. Nie znają się na żartach, czy co…? Zaśmiałem się pod nosem i pokręciłem głową z politowaniem. Czy było mi ich żal? A czy robiłbym to, co robię, gdybym odczuwał coś tak głupiego i śmiesznego jak współczucie? No właśnie.
Spokojnie dokończyłem płatki, podczas gdy Risa bluzgała mnie na GG. Dowiedziałem się, że jestem na przykład nieczułym dupkiem, bezwartościowym draniem i że nie mam jaj, skoro zabawiam się w takie głupie gierki. Przeczytawszy ostatnie stwierdzenie, uśmiechnąłem się szeroko.
– A skąd wiesz, że nie mam? Może chcesz się przekonać? – wklepałem szybko, wcisnąłem ENTER i nagle... Ups. Chyba mnie zablokowała. No cóż, trudno. Eksperyment mogę uznać za zakończony. Teraz trzeba to wrzucić na BAKĘ.
Otworzyłem okno z blogiem i skopiowałem całą rozmowę, gdzieniegdzie dodając swoje komentarze. Gdy już stwierdziłem, że notka jest gotowa do wrzucenia, przejrzałem ją jeszcze raz, żeby poprawić ewentualne byki. Potem pozostało mi ją już tylko opublikować i czekać na komentarze od czytelników.
Nawet nie wyobrażacie sobie, ilu ludzi czyta o tym, jak to robię z kolejnych osób kretynów.

***

No!

Jak to bywa w prologach, zapoznaliście się właśnie z głównym bohaterem. Albo raczej tym główniejszym z dwójki głównych... Ohhh, wiecie o co mi chodzi! xD 

Mieliście namiastkę jego charakteru i podejścia do życia.

Nie oszukujmy się... Deidara jest tutaj skończonym chujem. I mogę wam obiecać, że z Sasoriego też jest niezłe ziółko.

Co poradzić? Mam do takich słabość... *wzdycha*

Ale, wracając do tematu. Jeśli ktoś jest ciekawy, to może bliżej zapoznać się  z bohaterami w odpowiedniej zakładce--> KLIKAMY

I tak, zgodnie z wynikiem głosowania, rozdziały tym razem pojawiać się będą w poniedziałki. Postaram się je wrzucać po północy, także nawet o pierwszej w nocy będziecie mieli co czytać c:

Komentujcie, hejtujcie, fangirlujcie, dostawajcie orgazmu, czy co tam chcecie!
~Tsu ♥